Dzisiaj w Kościele przeżywamy jedną z największych uroczystości – Wszystkich Świętych. Tego dnia Kościół celebruje w jednym dniu wszystkich świętych i błogosławionych; tym samym przypominając nam, że każdy jest powołany do bycia zbawionym.
Zapraszamy do uczestniczenia we Mszy św. Warto tego dnia uświadomić sobie słowa św. Pawła: ” jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana. Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywym…”
Święci przecież to ci wszyscy, którzy choć umarli, żyją w niewyobrażalnej bliskości Boga. Są wzorem dla żyjących, stąd pamięć o nich (kanonizowanych wspomina się w liturgii). Są bliscy żyjących, stąd przekonanie o ich wstawiennictwie. Beatyfikacje i kanonizacje potwierdzają społeczne przekonanie i dają gwarancję, że mogą być wzorem do naśladowania.
Nie we wszystkim dla wszystkich, bo każdy był inny. Byli święci genialni i byli niespecjalnie uzdolnieni. Byli tacy, co przeszli do historii, ale inni przeszli przez życie niezauważeni. Jedni byli sympatyczni, inni niespecjalnie. Św. Franciszek Salezy był biskupem niezmiernie wytwornym, tymczasem Jan Vianney… Sprzęty i ubrania (kapelusz!), skrzętnie zachowane przez jego parafian i do dziś pokazywane na plebanii, lepią się od brudu. Nie, Proboszcz z Ars wytworny nie był, a już za życia było wiadomo, że jest świętym.
W dniu Wszystkich Świętych odmawiam litanię do moich wszystkich świętych, niekanonizowanych. Może niektórzy z nich kiedyś zostaną wyniesieni na ołtarze, ich procesy już się rozpoczęły, ale to długa jeszcze droga. Inni nigdy…
Długa jest litania do moich Wszystkich Świętych, przyjaciół Boga, których spotkałem. Nie wszyscy byli “w porządku” wobec praw Kościoła, nie wszyscy byli katolikami, a niektórzy uważali się za niewierzących. Według Ewangelii oni, w niebiańskiej portierni, ku swemu wielkiemu zaskoczeniu usłyszeli od Jezusa, że “myśmy się już kiedyś spotkali” i że On się czuje ich dłużnikiem za okazane wtedy serce i pomoc.
Bo “cokolwiek jednemu z tych najmniejszych braci moich uczyniliście, to Mnie…”, więc proszę bardzo – powiedział im – wejdźcie do Królestwa.
