Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa obchodzona jest w czwartek po Oktawie Zesłania Ducha Świętego, w Wielkiej Brytanii w niedzielę. Istotą tej uroczystości jest uwielbienie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, realnie obecnego w Ciele i we Krwi, w sakramencie ołtarza, choć pod postacią chleba i wina. Tego dnia wierni biorą udział w procesji do czterech ołtarzy ustawionych w pobliżu kościoła. Często ołtarze te są budowane przez parafian zaangażowa- nych w życie swojej wspólnoty. Dzieci sypią płatki kwiatów, w wielu miejscach w Polsce układane są wręcz dywany z kwiatów; ministranci z dzwonkami za- powiadają „światu”, że idzie Król, a za Nim cały Lud Boży. Przy każdym ołtarzu odczytywany jest fragment Ewangelii dotyczący zapowiedzi ustanowienia Eu- charystii.

Procesja jest okazją do publicznego wyznania wiary i do wspólnej modlitwy. W wielu miejscach ludzie ozdabiają okna i domy na szlaku procesji, aby uczcić i adorować przechodzącego Pana.

Po Zmartwychwstaniu, okresie Wielkanocnym, Wniebowstąpieniu, Zesłaniu Ducha Świętego i Uroczystości Trójcy Przenajświętszej, właśnie ta uroczystość jest pewną klamrą zamykającą wielkie zdarzenia zbawcze w roku liturgicznym. Po Bożym Ciele czeka nas długi okres zwykły i czas codziennej weryfikacji sta- nu naszego naśladowania Chrystusa. Nie oznacza to jednak, że Bóg jest wtedy jakoś bardziej ukryty albo rozdaje mniej łask. Może właśnie ten ostatni akcent, przypomnienie prawdy o realnej obecności Jezusa w Eucharystii, może być dla nas nadzieją na co dzień i umocnieniem w chwilach próby.